Deze week is het exact tien jaar geleden dat ik buiten in de tuin zat en wist wat ik anders wilde. Jawel, eind april 2014 was het prachtig weer om in de tuin te zitten, toen wél😉. En daar kreeg ik ‘ineens’ de brainwave dat ik coach wilde worden. Ik ging naar binnen, startte met googelen op opleidingen en na bezoekjes aan verschillende opleidingsinstituten, koos ik voor een opleiding bij Psychodidact per september 2014. Op dat moment wist ik nog niet dat ik twee maanden later mijn baan zou opzeggen en voor mezelf zou beginnen. Eerst nog in combinatie met voortzetting van mijn oude werk in de crisiscommunicatie en -opleidingen, sinds drie jaar uitsluitend als psychosociaal therapeut. In de afgelopen twee jaar heb ik me bij Psychodidact verder gespecialiseerd in verlies- en rouw.
Niet één groot succesverhaal
Misschien komt dit op je over als een mooi succesverhaal. In werkelijkheid is het dat niet. Regelmatig denk ik: “Ik stop er mee! Ik ga er een leuke andere baan bij doen voor een paar dagen in de week.” Zo heb ik serieus al twee keer er over gedacht om te solliciteren bij de DA Readshop bij ons op het dorp. Financieel geeft mijn werk me teveel onzekerheid, en daar kan ik nog steeds niet goed mee omgaan. Tevens mis ik vaste collega’s, hoewel ik dat deels oplos door af te spreken met collega-therapeuten en andere ZZP-ers. En ik heb nog altijd leuke contacten met oud-collega’s. Maar toch, soms is het wel heel erg ‘alleen’ ’s ochtends bij mijn eigen koffieapparaat. Met altijd prima koffie, dat weer wél!
Het volledig zelfstandig zijn, geeft me ook zeer zeker voordelen. In de afgelopen jaren had ik er met privéomstandigheden en mantelzorg niet aan moeten denken om nog in mijn oude, altijd hectische communicatiebanen in loondienst te moeten werken. Zo heeft dit leven zijn voors en tegens. De ene keer geniet ik vooral van de voordelen, het andere moment verlies ik me in de tegens.
Waar brengt mijn reis me nu?
Wellicht goed om te vertellen waar die tien jaar lange reis me nu heeft gebracht. Vier high-lights:
- Een groeiend aantal cliënten Sinds twee jaar neemt het aantal cliënten in mijn eigen praktijk toe. Het bijzondere is dat ze allemaal ‘als vanzelf uit het niets lijken op te duiken’. Mensen die spontaan contact opnemen voor zichzelf of voor een familielid of vriend. Dat kan voortkomen uit connecties via vorige werkgevers, familie of bekenden, mijn opleiding of uit de omgeving. Heel verrassend, en altijd fijn dat het zo ‘als vanzelf’ gaat.
- Instatera Daarnaast werk ik sinds 2022 voor Instatera, een landelijke organisatie voor begeleiding bij burn-out en stressmanagement. Via hen kom ik in contact met cliënten in Zeeland. Vanwege veel werk voor mijn collega in West-Brabant, spring ik tijdelijk bij in Bergen op Zoom, Roosendaal en het mooie Willemstad. De begeleiding bij Instatera is altijd in de buitenlucht.
- Rouw om het verlies van een partner Afgelopen winter/voorjaar hebben collega Heleen Allemekinders en ik een rouwtraining verzorgd in Sint-Laurens. De groep telde acht deelnemers die hun partner hadden verloren. In zeven bijeenkomsten is ingegaan op ieders persoonlijke verhaal, en aan de hand van theorie en ervaringen ging het over de vraag wat dit betekent voor ieder en vooral: hoe ga je in het dagelijks leven om met dit grote gemis? Hoe ga je verder zonder je partner? Wie ben je dan? Hoe hou je de herinnering levend, zonder daarin te blijven hangen? Het waren intense en mooie bijeenkomsten.
Dit aanbod kwam tot stand in samenwerking met Stichting Zeeuws Verlies. Heleen en ik denken nu na over een nieuw aanbod. Heb je belangstelling voor zo’n training of heb je vragen over rouw en verlies, kijk dan eens op de zeer informatieve website www.zeeuwsverlies.nl - Nieuwe professionals beoordelen Wat ik doe, wil ik goed doen. Zelf professioneel werken maar ook anderen stimuleren om dat te doen, heb ik altijd belangrijk gevonden. Dat gold al in mijn tijd als communicatieadviseur, en dat geldt ook nu als psychosociaal en verlies- en rouwtherapeut. Sinds begin dit jaar beoordeel ik nu afstudeerportfolio’s van studenten bij Psychodidact, waar ik zelf ook ben opgeleid. Veel leeswerk, maar ook erg interessant en leuk om te doen. Ik leer er vaak zelf weer van en blijf op deze manier goed op de hoogte van ontwikkelingen in het vak.
Met deze mooie uitzichtpunten, reis ik voorlopig toch maar verder als zelfstandige. Nét als ik weer een dipje heb, belt er een nieuwe cliënt, of Psychodidact, of Instatera met een nieuwe opdracht. Die pak ik met beide handen aan en zo is mijn kennis en kunde en het vertrouwen in mezelf alleen maar gegroeid. Waarbij ik tijdens de reis bovenal geniet van positieve ervaringen en stappen vooruit van cliënten. En soms ook niet, en daar leer ik ook weer van. Zo blijft deze reis een verhaal van doorgaan en blijven geloven in jezelf (mezelf)!
Welk nummer past hier bij?
Wie een beetje muziekkennis heeft, voelt ‘m al aankomen. Deze reis leidt regelrecht naar één van de leukste nummers aller tijden: “Don’t stop believin’ van Journey. Op Wikipedia las ik dat de vader van één van de bandleden van Journey telkens opnieuw tegen hem zei: “Ga door met wat je zo graag doet en stop niet met in jezelf geloven!”. Die zin werd de basis voor een wereldhit die ruim 40 jaar later nog volop wordt gedraaid (of ‘gestreamd’). Een mooie afsluiter van dit blog. Veel luisterplezier gewenst met
Journey – Don’t Stop Believin’ (Live 1981: Escape Tour – 2022 HD Remaster) – YouTube
Automatisch deze blog ontvangen?
Dit blog met een onderwerp op het gebied van psychosociale gezondheid verschijnt onregelmatig, circa tien tot twaalf keer per jaar. Hij wordt altijd voorzien van een link naar muziek, waarbij het genre zeer uiteenloopt. Het is maar net wat ik bij het onderwerp vind passen. Wil je deze blog vanzelf in je mailbox ontvangen? Aanmelden kan via deze link.
Zoutelande, 25 april 2024
