Een aantal jaar geleden zat ik aan het eind van mijn opleiding tot psychosociaal therapeut en ik zag helemaal voor me hoe ik daar een bloeiende praktijk in zou krijgen. Intussen zag (en zie ik nog steeds) op Facebook, Instagram en LinkedIn óók prachtige berichten voorbij komen van duizend-en-één andere coaches en therapeuten, die min of meer hetzelfde aanbieden als ik. Daardoor zonk (en zinkt nog steeds) de moed me in de schoenen en denk ik “Wie ben ik om me daar ook tussen te begeven? Hoe gaat het me óóit lukken om daar een klantenkring in op te bouwen?”.
Op cursus naar België
In die periode las ik een blog van businesscoach Ann van Riet uit België met de titel “Daarom kunnen er nooit teveel coaches zijn”. De blog van Ann ging juist daarover en sprak me zó aan dat ik daadwerkelijk de stap zette om in Leuven bij haar een traject te volgen. Ik leerde er welke stappen je moet zetten om meer bekendheid te krijgen en een klantenkring op te bouwen. Dat dit me nog niet zo goed afgaat, ligt geheel aan mij omdat ik niet alle stappen zet die je daarvoor moet doen. Eén van de dingen is dat ik veel meer berichten zou moeten posten op social media en véél regelmatiger blogs/nieuwsbrieven moet verzenden dan ik nu doe. Da’s nogal een dingetje (lees “DING”) voor me, want zelf erger ik me rot aan al die andere aanbieders die tig keer per dag aan mij voorbijtrekken in m’n tijdlijn. Al weet ik inmiddels dat dit ook te maken heeft met het feit dat ik andere collega’s volg en dat de algoritmes er voor zorgen dat ik meer en meer en meer van dit soort berichten zie dan de gemiddelde Nederlander die in het algemeen geen therapeuten en coaches volgt.
Nog altijd lees ik de tweewekelijkse blogs van Ann van Riet trouw, waar ik bij anderen al lang ben afgehaakt. Waarom? Omdat Ann altijd zo lekker eerlijk schrijft over hoe zij zelf in elkaar zit en hoe zij in haar werk staat, hoe spannend zij het nog altijd vindt om bepaalde onderdelen van haar werk te doen. Terwijl dit bij andere businesscoaches vaak zo gelikt en superpositief overkomt, alsof het niets is en je als vanzelf die bloeiende praktijk krijgt. Nou, forget it!
Het gaat om de échte worsteling
De laatst verschenen blog van Ann trof mij wederom bijzonder. Zij schreef weer eens over de ‘echtheid’ in marketing en de worsteling die zij daar mee heeft (had) om die echtheid te laten zien. Die echtheid waarmee Ann schrijft, is voor mij een mooi voorbeeld en zorgt er voor dat ik me weer herpak om door te gaan. Mijn worsteling is dat ik ook meer van die echtheid wil laten zien, dwars tegen de gangbare marketingprincipes in. Puur en rauw zoals dingen zijn. En daar heb ik een portie lef voor nodig.
Zo vind ik het héél erg moeilijk om iedere twee/drie weken een blog te schrijven. Waarom? Omdat ik bij het schrijven vooraf al helemaal klaar wil hebben hoe ik ‘m in elkaar ga zetten. Omdat ik vooraf bedacht wil hebben wat het begin, middenstuk en de afronding wordt, wat mijn centrale boodschap gaat worden. En dat ook nog eens gelinkt met een muzieknummer. Terwijl ik iedere dag de meest gave nummers voorbij hoor komen waar ik als vanzelf ideeën genoeg bij krijg om over te schrijven. Maar ik blokkeer mezelf op het moment dat ik er een volledige blog van ‘moet’ maken met een kop en een staart en een lijf er tussenin. Een blog die voldoet aan alle regels van een tekst schrijven zoals ik die als communicatieadviseur heb geleerd en die bijdraagt aan een goede marketing. En zo kom ik uiteindelijk tot niets en is het nogal lang stil op mijn website, social media en nieuwsbrieven. Daar word je zichtbaarheid niet heel veel groter van.
Mijn experiment: doelloos schrijven
Bij deze dus een experiment. Ik ben deze blog begonnen met gewoon ‘domweg’ schrijven, zonder doel en zonder gedachten vooraf over de opbouw en de juiste marketingregels. Zonder verkoopactie op het eind. Het enige dat ik wist, was dat ik weer wilde schrijven en mezelf niet langer wil blokkeren. Misschien vind jij ‘m warrig, of vind je mij warrig, en past dit niet bij jou. Ontvolg me dan gerust of schrijf je uit voor de nieuwsbrief. No hard feelings, dat past juist bij eerlijkheid.
Weet je ’t zelf ook niet altijd goed, of deins je er ook voor terug om dingen te doen zonder dat je vooraf alles in kaart hebt, dan voel je je door dit soort teksten wellicht meer aangesproken.
Link naar muziek
Eén ding wist ik vooraf wél, en dat is met welk nummer ik hier wil afsluiten, namelijk ‘Naast jou’. Twee regels hieruit komen héél vaak als vanzelf in mijn hoofd op als ik aan het hardlopen ben: “Ik wil zonder doel en zonder wegen lopen, en gelukkig zijn, al is het niet met jou.” Het gaat me vooral om die eerste zin: zonder doel en zonder wegen lopen.
Bij deze mijn voornemen voor 2022 om meer regelmaat in mijn blogs te brengen door gewoon te gaan zitten en schrijven, ook al heb ik vooraf niet duidelijk waar het heen gaat. Of dat wel of niet met jou is, laat ik aan jou over.
Voor nu genoeg: ik ga lekker even hardlopen. Zeker weten dat deze regels uit het nummer ‘Naast jou’ straks door mijn hoofd spelen op de cadans van mijn voetstappen. Hierbij de link naar een opname van dit nummer uit het prachtige concert van Boudewijn de Groot in Paradiso, uitgevoerd samen met Jan Rot. Twee geweldige iconen uit de Nederlandstalige (pop)muziek die zeker niet vergeten mogen worden. Bij deze!
Boudewijn de Groot & Jan Rot – Naast jou – YouTube
Smaakt dit naar meer?
Deze blog verschijnt vanaf nu regelmatig één keer per drie weken. Hij wordt altijd voorzien van een link naar muziek, waarbij het genre zeer uiteenloopt. Het is maar net wat ik bij het onderwerp vind passen. Wil je deze blog vanzelf in je mailbox ontvangen? Aanmelden kan via deze link.
Zoutelande, 26 januari 2022
P.S. Met dank aan Ann van Riet van Althea Coaching voor de inspiratie met haar ‘vuile ramen’-blog
